MedicalPhit

Met de opkomst van kunstmatige intelligentie (AI) heeft de zorg andermaal te maken met versnelling en nieuwe kansen. Om de vruchten ervan te plukken is echter een sterkere visie op (A)Infrastructuur nodig, stelt Hans Mekenkamp, partner bij MedicalPHIT.

Terugblikkend had hij in 1993 als medewerker bij Philips de keuze tussen bijdragen aan de ontwikkeling van scheerapparaten voor de consumentenmarkt of röntgenapparatuur voor de medische business. Gezien de maatschappelijke meerwaarde werd het die laatste. “Ik werd in die tijd wel gegrepen door de zorg. Een innovatief, maar ook conservatief domein”, aldus Mekenkamp. Wat hem opviel was hoe makkelijk een keuze gemaakt werd – “Doe maar een Siemens, of doe maar een Philips” – zonder dat precies duidelijk was wat gebruikers nu echt wilden. “Toen we gingen helpen de wensen op te schrijven, snapten aanbieders het een stuk beter en kregen de klanten een vergelijking van appels met appels in plaats van peren.”

Het is die vertaalslag die hem tot op de dag van vandaag bezighoudt. Een blijvende uitdaging is volgens Mekenkamp dat in veel gevallen de “toeters en bellen” interessant lijken, maar deze vaak helemaal niet nodig zijn. Iets wat in een markt met uitdagende budgetten extra aandacht verdient. De balans tussen gouden randjes en wat echt nodig is om zorgproces goed te laten verlopen, noemt hij het. “Er zijn best wat onbekende leveranciers die betere spullen leveren dan die mensen kennen van de bekende aanbieders.”

Vooral bij complexe toepassingen, zoals AI, groeit het aanbod als kool, merkt Mekenkamp. En ligt het risico op de loer dat gebruikers door de bomen het bos niet meer zien. “Je moet altijd kijken naar welke strategie bij je past. Welke impact heeft een nieuwe innovatie voor je?”

Door AI is de markt ook in een stroomversnelling gekomen en is het accent nog meer dan voorheen op data komen te liggen. Zo is MedicalPHIT betrokken bij BigPicture, een Europees project dat ervoor moet zorgen dat er voldoende technische infrastructuur én data is om zelflerende algoritmes te trainen. Een uitdaging die vraagt om samenspel van een veelheid aan systemen en organisaties. “Interoperabiliteit tussen applicaties is nog belangrijker geworden.”

Het zijn dit soort projecten die het fundament voor de toekomst leggen. In brede zin ziet Mekenkamp de komende jaren repeterende acties steeds verder verdwijnen door slimme automatisering. “Elke dag honderd keer informatie overtypen kan een computer veel beter dan een mens. En indien goed gedaan ook onzichtbaar.”

Die onzichtbaarheid zal ook een kernwoord worden bij gegevensuitwisseling. Informatie zal overal en real time beschikbaar zijn onder de vingertoppen van gebruikers. “Het streven is om IT zo onzichtbaar goed voor elkaar hebben, dat je met één druk op een knop toegang krijgt tot wat je nodig hebt.”

De manier waarop verrijkte beelden in toenemende mate beschikbaar zijn, toont hierin de weg. Mekenkamp wijst onder andere op het project Twin, waarbij een radioloog in zijn digitale systeem een patiënt kan selecteren en niet alleen gelijk toegang krijgt tot hoge kwaliteit beelden maar ook de historische data van de patiënt op kan halen uit systemen van andere aangesloten ziekenhuizen. “Door de volledige tijdslijn te kunnen zien, krijgt hij een totaalbeeld van de situatie.”

Vrijblijvendheid staat het succes op grote schaal echter nog in de weg, meent Mekenkamp. Mensen bij elkaar brengen en wetgevingstraject starten om gegevens verplicht digitaal te versturen is volgens hem niet voldoende. “Je moet niet alleen zeggen dat mensen rechts moeten rijden, maar echt de snelweg aanleggen.” Om hiertoe te komen is volgens hem een heldere visie op infrastructuur nodig. “Dat vraagt om regie en opdrachtgeverschap. De overheid is een logische regisseur, maar ook VZVZ zou dat bijvoorbeeld kunnen zijn.”

Hoewel standaarden hierbij houvast kunnen geven, zou het volgens Mekenkamp goed zijn als zowel leveranciers als zorgprofessionals niet alleen zeggen de standaarden te willen omarmen, maar ze ook daadwerkelijk willen begrijpen. “Je zult zien dat dan het niveau echt omhoog gaat en standaarden een vast onderdeel worden van het werk.”