Bodegro

Wat doet Bodegro en wat is je functie?
“De ontstaansgeschiedenis van Bodegro begint vlak voor de eeuwwisseling. Het LUMC in Leiden had als een van de eerste in Nederland een chemiestraat. Dat wilden ze koppelen aan het ZIS. Je moet je voorstellen dat HL7 nog niet gebruikt werd op het lab. De chemiestraat kwam uit Japan, Hitachi was het merk. Je moet een robot echter wel vertellen wat hij moet doen, hij gaat niet uit zichzelf doen wat jij wilt. Wij waren net van school, echte techneuten, en wij konden dat voor hen oplossen. Daar hebben we LabTrain voor bedacht en daarmee kunnen we koppelingsvraagstukken oplossen voor UMC’s. We hebben een naam opgebouwd in de ingewikkelde integratievraagstukken.
“Ik ben product owner van LabTrain en PRINS, twee producten van Bodegro. Ik stuur het team aan dat bepaalt welke uitbreidingen we met iedere iteratie doen en hoe. Iedere drie weken brengen we een nieuwe versie uit. Ook bepaal ik de productstrategie voor de langere termijn. We hebben een interne visie die vijf jaar loopt en een roadmap voor twee jaar.”

Welk cijfer geef jij Bodegro qua gegevensuitwisseling in de zorg?
“Relatief gesproken vind ik dat wij een 8 zijn. Maar ik geef liever een 7 want het kan altijd beter. Die 8 verdienen we echter omdat wij altijd al de focus op interoperabiliteit hebben gehad. We koppelen met iedere partij, ook met de concurrent. Ook als de klant kiest voor een andere partij. Wij leveren sowieso.”

Wat doen jullie al goed en wat kan beter?
“Wat we goed doen, is altijd streven naar de beste oplossing. We gaan ook in gesprek met anderen over hun interfaces; waarom heb je deze oplossing gekozen? Het kan vaak beter. “Wat we zelf nog beter kunnen doen, is meer aanhaken bij allerlei overlegstructuren. Dat we deelnemer zijn geworden van IHE is omdat het een eis was bij een aanbesteding, maar het was wel een logische stap: wij ondersteunen databeschikbaarheid vanuit onze missie en dus ook vanuit ons product. We hebben er ons bestaan op gebouwd. We doen ook mee aan het Lab2Lab-overleg van Nictiz.
“Meer eerlijk is eerlijk: in de waan van de dag kunnen we soms niet aan alles meedoen. Klanten gaan voor. En vanuit die wens om de klant altijd te willen helpen, houden we ook niet altijd onze poot stijf als we ergens wat van vinden. Eenheid van taal afdwingenof conform IHE-profielen werken: er zijn in de praktijk altijd redenen om af te wijken. Er is heel veel ontwikkeling zoals FHIR, maar de toepassingen in de praktijk komen nauwelijks van de grond. Terwijl ik eigenlijk koploper wil zijn. Koploper zijn, volgt uit onze missie om bij te dragen aan betere en goedkopere zorg. Dat waren we met SNOMED en LOINC; wij hadden dat tien jaar geleden al ingebouwd. Niemand gebruikte het, nu zien we steeds meer schapen over de dam.”

Waar (en bij wie) liggen in jouw ogen de grote uitdaging(en) op dit vlak?
“Ik zie vijf uitdagingen. Organisaties moeten zich beter aan standaarden houden, dat is de eerste uitdaging. Dat geldt voor leveranciers maar ook voor laboratoria. Lab2Lab is de informatiestandaard maar veel labs willen allerlei toeters en bellen en gebruiken Lab2lab daarom waarvoor het niet bedoeld is.
“De tweede uitdaging is om leveranciers te verplichten bepaalde codesets te gebruiken. Bij het leveren van diagnostische testen bijvoorbeeld, moeten wij ook de LOINC-codes meeleveren. En als de leveranciers het niet doen, gaan de klanten het niet alsnog doen. Te veel werk.
“Dan privacy, de derde uitdaging. Dat gaat twee kanten op. Aan de ene kant is er te weinig aandacht voor privacy, bijvoorbeeld waar het sommige oplossingen betreft die in allerijl tijdens Corona zijn bedacht en die nog steeds voortduren. Aan de andere kant is er te veel nadruk op wat volgens de AVG niet mag, wat verlammend werkt en als excuus wordt gebruikt om bepaalde dingen niet of juist wel te doen. De AVG lijkt soms zinnige en zuinige zorg in de weg te staan. Wie via de huisarts bloed laat controleren, ziet de rapportage vaak ook in het EPD in het ziekenhuis terug. Het laboratorium werkt immers voor beide. De AVG zegt: de patiënt moet bepalen of dat mag, maar toestemming vragen, gebeurt niet. Het laboratorium bepaalt dat en de een doet het wel, de ander niet. Die willekeur heeft de wetgever vast niet beoogd.
“Een vierde uitdaging is de beveiliging van dataverkeer binnen ziekenhuizen. Communicatie via het internet is wel op orde, maar niet binnen het ziekenhuis. Een kwaadwillende kan, eenmaal binnen in een ziekenhuisnetwerk, eenvoudig patiëntgegevens inzien, dat zou niet mogen kunnen. En dat terwijl er al 10 jaar goede beveiligingsoplossingen zijn.
“Als laatste uitdaging: uit strategische overwegingen werken sommige leveranciers niet mee aan databeschikbaarheid. Gelukkig komt de Wegiz eraan.”

Bodegro omarmt de Wegiz?
“Jazeker. Ik ben sterk voorstander van de Wegiz. Het kan mij niet snel genoeg gaan. In eerste instantie is de Wegiz nog wel beperkt. Ik vind dat alle interfaces beschikbaar moeten zijn voor alle leveranciers. De Wegiz beperkt dat tot vier uitwisselingen, maar dat gaat vast worden uitgebreid. Bodegro wil ook hierin koploper zijn. We hebben dit doel in onze missie en visie opgenomen. De Wegiz gaat een doorbraak betekenen.”